زبانحال امام حسن مجتبی علیه‌السلام قبل از شهادت
زهر آن‌گونه اثر کرده به اعضای تـنم لـرزه افـتـاده در این لحـظه تـمام بـدنم مَردُم این رسم هواداری پیغـمبر بود؟! من جگـرگـوشـۀ پیغـمبر خـاتم، حـسنم همسرم قاتل من شد! به که گویم این غم؟! آری آن‌گـونه غـریـبم که غـریبِ وطنم خون شد آن‌گونه همه عمر دلم از غصه که برون می‌شود این لختۀ خون با سُخنم بسکه دندان زِ غمِ کوچه نهادم به جگر جگرم پاره شد و ریخت برون از دهنم خواب را بُرد ز چشمان من آن کوچۀ غم آنکه یک عمر از آن غُصه نخوابیده، منم تـیر بر پیکـرِ من می‌زند امروز عـدو هیچ غـارت نـشد امّا ز تـنـم پـیـرُهـنـم درد دارم ولـی از داغ بــرادر گِــریــم من خودم گریه کن کُـشتۀ خـونین بدنم |